Onur
New member
Kenan Ne Demek Dini?
Merhaba sevgili forumdaşlar,
Bu akşam size sadece bir isimden değil, o ismin kalbe dokunan anlamından, bir hayatın içinde yankılanan sesinden bahsetmek istiyorum. “Kenan ne demek dini?” diye sormuştum bir gün. Ama aldığım cevap, sadece bir kelimenin değil, bir insanın kaderini anlatıyordu.
Bir isim bazen bir dua gibidir, bazen bir hatıra, bazen de bir imtihan. Benim hikâyem, o ismin etrafında dönen, içimizi ısıtan ve bazen de sarsan bir hikâyedir.
Bir İsmin Taşıdığı Dua
Oğlunun adını “Kenan” koymak isteyen Ayşe, elinde tespihiyle dua ederken, içinden bir ses “Kenan, inanan, sabreden, direnen” diyordu. Dini anlamını araştırmıştı; “Kenan”, eski dillerde “yerleşmiş, sağlam, kararlı” anlamına gelir, bazı rivayetlerde ise “imanında sebat eden” diye geçerdi.
Ayşe için bu isim sadece kulağa hoş gelen bir söz değil, bir dilekti: Oğlu sağlam durmalıydı hayatta, inancında sarsılmaz olmalıydı.
Ama Kenan büyüdükçe, hayatın anlamını annesinin duasında değil, kendi yaralarından öğrenmeye başladı.
Erkek Mantığıyla Kadın Kalbi Arasında
Kenan, çocukluğundan beri babası gibi düşünmeyi öğrenmişti. Babası Halil, hayata stratejik bakan bir adamdı. Her şeyin bir çözümü vardı onun için. “Bir sorun varsa, düşün, plan yap, çöz” derdi.
Ama annesi Ayşe farklıydı; o her şeyin çözümünü kalpte arardı. “Bir sorun varsa, önce dua et, sonra sarıl, sonra konuş” derdi.
Kenan iki ses arasında büyüdü: biri aklın sesi, biri kalbin. Ve bazen o sesler çatıştığında, içi ikiye bölünürdü.
Bir yanda babasının öğrettiği stratejik düşünme, diğer yanda annesinin öğrettiği empati...
Bir Gün Her Şey Değişti
Yirmi beş yaşındayken Kenan, hayattaki ilk büyük kaybını yaşadı. Babası ani bir kalp kriziyle arkasında susturulamayan bir sessizlik bırakmıştı.
Ayşe, o gün oğlunun omzuna dokunup sadece şunu söyledi:
“Adını Kenan koydum, çünkü imanla sabret diye. Şimdi göster bakalım oğlum, bu isim sana ne öğretti?”
Kenan o anda anladı ki, annesinin yıllardır dilinde tekrarladığı dua aslında bir sınavdı. Dini anlamıyla “Kenan”, imtihan karşısında sebat eden demekti. Artık o anlamı yaşaması gerekiyordu.
İnancın Sınandığı Nokta
Kenan uzun süre sessiz kaldı. Herkes ondan “güçlü olmasını” bekliyordu. Ama o, geceleri yalnız kaldığında, çocukken annesinin dizinde dinlediği duaları hatırlıyordu.
Bir gece, babasının defterinde yarım kalmış bir not buldu:
> “Oğlum, her planın bir kusuru vardır. Kusursuz olan tek şey sabırdır.”
O an Kenan ağladı. Çünkü anladı: Babasının stratejik aklı bile sonunda sabra, yani kalbe sığınıyordu.
İşte o gece, “Kenan” olmanın ne demek olduğunu ilk kez hissetti.
Bir İsmin Gölgesinde Yeniden Doğmak
Yıllar geçti. Kenan artık bir mühendis olmuştu. Hayatta, işinde, ilişkilerinde hep akılcı çözümler arayan bir adamdı.
Ama içinde hep annesinin sesi vardı: “Her şeyin cevabı akılda değil, bazen kalpte.”
Bir gün şirkette büyük bir kriz çıktı. Proje çökmek üzereydi, herkes panikteydi.
Kenan derin bir nefes aldı, sustu. Sonra sessizce “sabır” dedi.
İlk kez bir kararı planla değil, sükûnetle aldı. Ve o an fark etti ki, annesinin duası hâlâ içinde yankılanıyordu.
Kriz çözüldüğünde herkes “Harika bir strateji uyguladın!” dedi.
Oysa Kenan sadece dua etmişti.
Bir Kadın, Bir Dua, Bir İsim
Kenan evlenince, karısı Elif ona sık sık “Adının anlamını biliyor musun?” diye sorardı.
Kenan her defasında gülümser, “Artık biliyorum,” derdi.
Elif duygusal, empatik bir kadındı; Kenan’ın sert aklına yumuşak bir denge getiriyordu.
Bir gün tartıştılar. Elif ağladı, Kenan sustu.
Sonra Elif, titrek bir sesle, “Senin o sabrın yok mu… bazen o kadar ağır ki,” dedi.
Kenan o an fark etti: “Kenan” olmanın bir bedeli vardı. Sabır, bazen susmak demekti. Ama susmak da bir iletişim biçimiydi; kalbin sessiz konuşmasıydı.
Forumdaşlara Soru
Sevgili dostlar, sizce de isimlerimiz kaderimizi şekillendiriyor mu?
“Kenan” gibi, sabırla imtihan edilen, inancın gücüyle yoğrulan bir anlam taşımak, insanı ister istemez derinleştiriyor mu?
Yoksa isim sadece bir ses midir, içini biz mi doldururuz?
Ben bazen düşünüyorum, Ayşe’nin duası olmasaydı Kenan yine sabretmeyi öğrenebilir miydi?
Belki öğrenirdi, ama o kadar derinden değil.
Çünkü bir isim, bir dua gibi sahibine sinerse, artık sadece bir kelime olmaktan çıkar, bir yol gösterici olur.
Siz ne düşünüyorsunuz forumdaşlar?
Sizin hayatınızda da anlamı sizi şekillendiren bir isim, bir söz, bir dua var mı?
Yoksa hepimiz, kendi içimizdeki “Kenan”ı mı arıyoruz aslında?
Merhaba sevgili forumdaşlar,
Bu akşam size sadece bir isimden değil, o ismin kalbe dokunan anlamından, bir hayatın içinde yankılanan sesinden bahsetmek istiyorum. “Kenan ne demek dini?” diye sormuştum bir gün. Ama aldığım cevap, sadece bir kelimenin değil, bir insanın kaderini anlatıyordu.
Bir isim bazen bir dua gibidir, bazen bir hatıra, bazen de bir imtihan. Benim hikâyem, o ismin etrafında dönen, içimizi ısıtan ve bazen de sarsan bir hikâyedir.
Bir İsmin Taşıdığı Dua
Oğlunun adını “Kenan” koymak isteyen Ayşe, elinde tespihiyle dua ederken, içinden bir ses “Kenan, inanan, sabreden, direnen” diyordu. Dini anlamını araştırmıştı; “Kenan”, eski dillerde “yerleşmiş, sağlam, kararlı” anlamına gelir, bazı rivayetlerde ise “imanında sebat eden” diye geçerdi.
Ayşe için bu isim sadece kulağa hoş gelen bir söz değil, bir dilekti: Oğlu sağlam durmalıydı hayatta, inancında sarsılmaz olmalıydı.
Ama Kenan büyüdükçe, hayatın anlamını annesinin duasında değil, kendi yaralarından öğrenmeye başladı.
Erkek Mantığıyla Kadın Kalbi Arasında
Kenan, çocukluğundan beri babası gibi düşünmeyi öğrenmişti. Babası Halil, hayata stratejik bakan bir adamdı. Her şeyin bir çözümü vardı onun için. “Bir sorun varsa, düşün, plan yap, çöz” derdi.
Ama annesi Ayşe farklıydı; o her şeyin çözümünü kalpte arardı. “Bir sorun varsa, önce dua et, sonra sarıl, sonra konuş” derdi.
Kenan iki ses arasında büyüdü: biri aklın sesi, biri kalbin. Ve bazen o sesler çatıştığında, içi ikiye bölünürdü.
Bir yanda babasının öğrettiği stratejik düşünme, diğer yanda annesinin öğrettiği empati...
Bir Gün Her Şey Değişti
Yirmi beş yaşındayken Kenan, hayattaki ilk büyük kaybını yaşadı. Babası ani bir kalp kriziyle arkasında susturulamayan bir sessizlik bırakmıştı.
Ayşe, o gün oğlunun omzuna dokunup sadece şunu söyledi:
“Adını Kenan koydum, çünkü imanla sabret diye. Şimdi göster bakalım oğlum, bu isim sana ne öğretti?”
Kenan o anda anladı ki, annesinin yıllardır dilinde tekrarladığı dua aslında bir sınavdı. Dini anlamıyla “Kenan”, imtihan karşısında sebat eden demekti. Artık o anlamı yaşaması gerekiyordu.
İnancın Sınandığı Nokta
Kenan uzun süre sessiz kaldı. Herkes ondan “güçlü olmasını” bekliyordu. Ama o, geceleri yalnız kaldığında, çocukken annesinin dizinde dinlediği duaları hatırlıyordu.
Bir gece, babasının defterinde yarım kalmış bir not buldu:
> “Oğlum, her planın bir kusuru vardır. Kusursuz olan tek şey sabırdır.”
O an Kenan ağladı. Çünkü anladı: Babasının stratejik aklı bile sonunda sabra, yani kalbe sığınıyordu.
İşte o gece, “Kenan” olmanın ne demek olduğunu ilk kez hissetti.
Bir İsmin Gölgesinde Yeniden Doğmak
Yıllar geçti. Kenan artık bir mühendis olmuştu. Hayatta, işinde, ilişkilerinde hep akılcı çözümler arayan bir adamdı.
Ama içinde hep annesinin sesi vardı: “Her şeyin cevabı akılda değil, bazen kalpte.”
Bir gün şirkette büyük bir kriz çıktı. Proje çökmek üzereydi, herkes panikteydi.
Kenan derin bir nefes aldı, sustu. Sonra sessizce “sabır” dedi.
İlk kez bir kararı planla değil, sükûnetle aldı. Ve o an fark etti ki, annesinin duası hâlâ içinde yankılanıyordu.
Kriz çözüldüğünde herkes “Harika bir strateji uyguladın!” dedi.
Oysa Kenan sadece dua etmişti.
Bir Kadın, Bir Dua, Bir İsim
Kenan evlenince, karısı Elif ona sık sık “Adının anlamını biliyor musun?” diye sorardı.
Kenan her defasında gülümser, “Artık biliyorum,” derdi.
Elif duygusal, empatik bir kadındı; Kenan’ın sert aklına yumuşak bir denge getiriyordu.
Bir gün tartıştılar. Elif ağladı, Kenan sustu.
Sonra Elif, titrek bir sesle, “Senin o sabrın yok mu… bazen o kadar ağır ki,” dedi.
Kenan o an fark etti: “Kenan” olmanın bir bedeli vardı. Sabır, bazen susmak demekti. Ama susmak da bir iletişim biçimiydi; kalbin sessiz konuşmasıydı.
Forumdaşlara Soru
Sevgili dostlar, sizce de isimlerimiz kaderimizi şekillendiriyor mu?
“Kenan” gibi, sabırla imtihan edilen, inancın gücüyle yoğrulan bir anlam taşımak, insanı ister istemez derinleştiriyor mu?
Yoksa isim sadece bir ses midir, içini biz mi doldururuz?
Ben bazen düşünüyorum, Ayşe’nin duası olmasaydı Kenan yine sabretmeyi öğrenebilir miydi?
Belki öğrenirdi, ama o kadar derinden değil.
Çünkü bir isim, bir dua gibi sahibine sinerse, artık sadece bir kelime olmaktan çıkar, bir yol gösterici olur.
Siz ne düşünüyorsunuz forumdaşlar?
Sizin hayatınızda da anlamı sizi şekillendiren bir isim, bir söz, bir dua var mı?
Yoksa hepimiz, kendi içimizdeki “Kenan”ı mı arıyoruz aslında?